Nieustannie jest narażony na oddziaływanie różnych czynników mogących mieć podstawowe znaczenie dla utrzymania jego trwałości. Ogólnie można je podzielić na abiotyczne, biotyczne i antropogeniczne.
Te pierwsze to pożary, susze, powodzie, wiatry, śnieg, oblodzenie, przymrozki, itp.
Ochrona przed pożarami to przede wszystkim profilaktyka. W jej ramach nadleśnictwo dysponuje planem ochrony przeciwpożarowej corocznie uzgadnianym z Powiatowymi Komendami  PSP (w Kraśniku i Opolu Lub.). W leśnictwach Zwierzyniec, Wolski Bór, Kluczkowice i Kleniewo funkcjonują bazy podstawowego sprzętu gaśniczego, w okresie zagrożenia pożarowego w biurze jest stały dyżur ppoż, jest dobrze działająca sieć alarmowania. W razie potrzeby wykonywane są terenowe patrole . Lasy nadleśnictwa zaszeregowano do II stopnia zagrożenia, co znaczy ,że nie są zbyt palne. Największe zagrożenia występują w leśnictwach Karczmiska. Kleniewo i Poniatowa na obszarze siedlisk borowych. Niestety ich przyczyną jest nieostrożne obchodzenie się z ogniem lub umyślne podpalenia. W przypadku długo utrzymującej się suszy nadleśniczy może zakazać wstępu do lasu .
Ktokolwiek zauważy ogień w lesie powinien natychmiast powiadomić straż pożarną
(tel . 998; 112) lub nadleśnictwo Kraśnik – tel. 81 825 20 41
 
Susze i powodzie nie stanowią dla lasów  na terenie nadleśnictwa praktycznie większego  zagrożenia, ale wiatry , śnieg
i oblodzenia są zagrożeniem jak najbardziej realnym .
W celu przeciwdziałania tym zjawiskom prowadzi się zabiegi pielęgnacyjne prowadzące do ukształtowania stref ekotonowych właściwej długości i pokroju koron, odpowiednich proporcji wysokości drzewa do jego grubości itp.
 
Czynniki biotyczne to ogół organizmów żywych oddziałujących na las .  Część z nich może być bardzo szkodliwa. Szczególnie duże zagrożenie stwarzają szkodniki grzybowe i owadzie, ale także zwierzyna.
Choroby grzybowe w nadleśnictwie Kraśnik ograniczają się w zasadzie do niewielkich powierzchni w uprawach (opieńka miodowa i skrętak sosny) lub drzewostanach starszych (korzeniowiec wieloletni) i nie mają wielkiego znaczenia gospodarczego.
Inne grzyby jak zgorzel siewek , osutka sosny lub mączniak dębu mogą pojawiać się w szkółkach ( i są tam zwalczane ) lub w uprawach (osutka , mączniak) gdzie zwalczania raczej się nie prowadzi.
Większe szkody niż grzyby powodują w nadleśnictwie owady.
Największe szkody powodują: szeliniak sosnowiec i w stadium larwy (pędrak) chrabąszcz majowy w uprawach oraz cetyńce, brudnica mniszka i chrabąszcz majowy w stadium dorosłego osobnika – w młodnikach i drzewostanach starszych.
Nadleśnictwo corocznie prowadzi obserwacje i badania zagrożeń ze strony szkodliwych owadów. Na ich podstawie w Zakładzie Ochrony Lasu w Radomiu opracowuje się prognozy zagrożenia drzewostanów. W sytuacji masowego występowania szkodliwych owadów nadleśnictwo prowadzi ich zwalczanie metodami i środkami wskazanymi przez ZOL.
W lasach nadleśnictwa występuje wiele gatunków zwierząt z czego zagrożenie dla upraw i młodników stanowią łosie , jelenie i sarny , a rzadziej także dziki. Ochrona przed zwierzyną , tam gdzie szkody są wyraźne, polega na grodzeniu upraw lub ich zabezpieczaniu odpowiednimi preparatami. W nadleśnictwie nie występują duże drapieżniki , więc ograniczanie  wielkości populacji zwierzyny powodującej szkody przekraczające dopuszczalne procentowo wielkości wykonuje się w ramach planowej gospodarki łowieckiej .
Groźny dla trwałości lasu może być także czynnik antropogeniczny , czyli ludzki.
Przemysł – niezbędny dla rozwoju gospodarki kraju - jest też źródłem tzw. imisji , to znaczy gazów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Imisje te nie są zdrowe dla ludzi ale też są zagrożeniem dla lasów. W nadleśnictwie Kraśnik niekorzystny wpływ na środowisko leśne mają lokalne ciepłownie, ale także odległe cementownie, elektrociepłownie, huty i zakłady chemiczne.
Zagrożeniem dla lasu jest też penetracja lasu przez miejscową ludność . Dochodzi przy tym do niszczenia roślinności, grzybni, budek lęgowych ptaków, grodzeń upraw oraz lokalnie do nieprawdopodobnego zaśmiecania. Las jest otwarty
i dostępny dla ludzi , ale uprawy do wysokości 4 m, ostoje zwierzyny, miejsca występowania rzadkich gatunków roślin, rezerwaty (poza miejscami wyznaczonymi ), drzewostany nasienne , a także miejsca w których wykonuje się prace leśne są objęte stałym zakazem wstępu.
Wszyscy, którzy wchodzą do lasu i chcą, żeby był zawsze trwały i ładny, żeby pozostał także dla ich dzieci i wnuków, muszą pamiętać o tym ,żeby w żaden sposób nie powodować w nim szkód. Nie wystarczy mówić o swojej sympatii dla lasu, trzeba to potwierdzać także swoim zachowaniem w lesie.